حسابداری بانکی

همانگونه که در چند پست قبل تر در مورد ناترازی بانکها مطلبی منتشر نمودم یکی از ریشه های ناترازی ، مربوط به عدم برابری جریان های نقد ورودی در برابر جریان های نقد خروجی یک بانک است خیلی قبل تر هم در پست مطلبی در رابطه با مدیریت نقدینگی در بانکها به زبانی ساده مطلبی نوشتم خلاصه دو مطلب اینکه فرض کنید اشخاصی طی روز با کارتهای بانک الف روی دستگاه های POS یا درگاه های اینترنتی که به بانک ب وصل است معامله انجام داده در نتیجه وجوه نزد بانک الف به بانک ب منتقل می شود و چون این عملیات از طریق سامانه های شتاب و شاپرک و پایا و ساتنا و غیره و تحت مدیریت و نظارت بانک مرکزی انجام می شود و نتیجه و خالص مبادلات بین بانکها در حساب بانکها نزد بانک مرکزی لحاظ می گردد پیشنهادم بطور مشخص به عزیزان بانک مرکزی این است که مثلا بابت همین مثالی که در بالا زدم در پایان روز و در حین عملیات بازار بین بانکی ، در صورتیکه مانده حساب بانک الف نزد بانک مرکزی منفی شده باشد (حساب بانک الف نزد بانک مرکزی بدهکار گردد) و از سوی دیگر حساب بانک ب دارای مازاد مانده در بانک مرکزی باشد ، بانک مرکزی ، بانک ب را مکلف نماید کلیه وجوهی که از طریق مشتریان بانک الف و در اثر معاملات انجام شده ، به بانک ب منتقل شده را در بازار بین بانکی صرفا به بانک الف بازگرداند (سپرده گذاری کند و سودش را هم بگیرد ) قطعا این سپرده گذاری با نرخ های بانک مرکزی و در صورت تکرار منفی شدن حساب بانک الف ، می تواند بازه نرخ را افزایش داده تا ضمن افزایش هزینه تامین مالی برای بانک الف ، سپرده گذاری از سوی بانک ب نزد بانک الف در بازار بین بانکی را جذابتر کند بدین ترتیب مهمترین تاثیر این اقدام جلوگیری از خلق از نقدینگی توسط بانک الف است زیرا اگر وجوه خا, ...ادامه مطلب

اصولا بانکها مشکلی بنام کمبود نقدینگی به شکل و تعریف رایج آن ندارند زیرا اگر یک شرکت غیر از بانک برای تحصیل دارایی ، بازپرداخت بدهی و هزینه نیاز به نقدینگی داشته باشد سه راهکار عمده دارد ، استقراض از بانک یا اشخاص دیگر ، افزایش سرمایه نقدی و یا عملیات تهاتری (مثل بازپرداخت بدهی با واگذاری دارایی خود) اما بانکها محل نقدینگی جامعه (تاکید دارم نقدینگی صرفا به معنای اسکناس و سکه نیست)  هستند بنابراین در کل شبانه روز ، یا وجوهی از حسابهای افراد نزد یک بانک به حسابهای افراد دیگر نزد همان بانک در حال انتقال است (که این عمل هیچ تاثیری بر نقدینگی بانک ندارد) و یا در بدترین حالت ممکن وجوهی از حسابهای افراد یک بانک به حسابهای افراد در بانک دیگر منتقل می شود (با دستور ساتنا ، پایا و یا کارت به کارت و پایانه های فروشگاهی و هر روش دیگر) در اینصورت حتی اگر وجوه خارج شده از بانک مورد نظر ما بیشتر از وجوه وارد شده به بانک مورد نظرمان باشد قبل از پایان وقت آن روز ، بانک مورد نظر باید کسری نقدینگی را از بانکی دیگر و از طریق ساز و کاری که به آن بازار بین بانکی گویند استقراض نماید و اگر موفق به اینکار نشود باید برخی دارایی های مالی خود را در بازه زمانی موقت به  بانک مرکزی واگذار و در ازای آن بانک مرکزی حساب آن بانک را شارژ نماید که البته این عمل هم برای بانک هزینه دارد (عملیات ریپو) و اگر بانک مورد نظرمان هیچ یک از گزینه های یادشده را نداشته باشد به بانک مرکزی با نرخ ۳۴ درصد بدهکار خواهد شد یعنی بانک مرکزی حساب بانک را بمیزان کسری بانک با نرخ ۳۴ درصد شارژ می کند البته این ساز و کار آخری چون منجر به اثرات منفی و خلق پول پرقدرت می شود برای چند روز محدود قابل انجام است ضمن اینکه بانک مرک, ...ادامه مطلب